Eco-paviljoen Westvoorne
Opdrachtgever |
Paviljoen de Duinrand |
Jaar |
2014 |
Locatie |
Oostvoorne |
Discipline |
Architectuur |
De eigenaren van Paviljoen De Duinrand onderzoeken de mogelijkheid voor een Eco-paviljoen in het Oostvoornse Meer.
De natuur is dat deel van de omgeving dat zonder toedoen van menselijk ingrijpen bestaat. Ook als we niets doen, vernieuwt het zichzelf en is het altijd en overal aanwezig. Desondanks is de positie van de natuur als landschapsvormende factor in de loop der tijd drastisch gewijzigd. In de relatie tussen mens en natuur heeft een ware omkering plaatsgevonden.
Deze omkering valt goed te zien bij het landschap van het Oostvoornse meer, niet ver bij de Maasvlakte vandaan. Waar eerst een zeearm was, ligt nu een meer. Door zandwinning is een diepe en koude waterplas ontstaan van circa vier bij één kilometer.
Het Oostvoornse meer is een wonderlijk stukje natuur. Officieel is het een planologische bufferzone tussen het industriegebied en de ‘edelnatuur’ van de natuurorganisaties. Vanuit het natuurgebied zijn de silhouetten van de Maasvlakte in de verte zichtbaar. Aan de noordrand (de industriekant) liggen enorme zeeschepen met kolenbergen die hoger zijn dan de duinen. Erboven uit steken havenkranen die dag en nacht doorwerken.
Maar kijken we naar het zuiden, dan zien we de duinen van Voorne liggen, nog altijd het natuurgebied met de meeste plantensoorten per vierkante meter in Nederland. Kijken we naar de zuidkant dan zien we een prachtige positie waar de stuifduinen, duinbegroeiing en recreatie elkaar prima kunnen versterken. Juist in dit spanningsgebied koppelt het ontwerp voor een eco-paviljoen het spanningsveld tussen de (maakbare) natuur, havenactiviteiten en recreatie.
In het Ecologisch centrum worden verbanden gezocht tussen Energieparken, het huidige Futureland op de Maasvlakte en expositiemogelijkheden voor o.a. de Voornse Delta. Tevens ontstaat de mogelijkheid voor een eventuele zeehondencreche. De zeehond, als raadgever voor de gesteldheid van de waterkwaliteit, kan op deze posititie een uitermate goed verbindend element zijn tussen aanwezige ingrepen van de mens en de samenhang naar haar natuurlijke omgeving.
